კრიმის სიტუაცია და უკრაინა–რუსეთის ურთიერთობების შესაძლო მკვეთრი გაუარესება აყენებს კითხვებს საქართველოს ეკონომიკაზე ზემოქმედების შესახებ. საქართველოს უპირატესობა მდგომარეობს გარიგების ნაკადების და სხვა გარე არხების სანდო მრავალფეროვნებაში, ნაწილობრივ 2006 წელს რუსეთის მიერ დაწესებული სავაჭრო ემბარგოს წყალობით. ღვინის გარდა, საქართველოს ექსპორტი უფრო მიმართულია აზერბაიჯანზე, სომხეთზე და ევროკავშირზე, ვიდრე უკრაინასა და რუსეთზე, ხოლო იმპორტი შესაძლებელია შედარებით მარტივად ჩანაცვლდეს. ღვინის ინდუსტრია შესაძლოა დაზარალდეს, თუმცა ეკონომიკისთვის ეს ეფექტი სასერიოზო არ იქნება, რადგან ღვინო მთელი ექსპორტის მხოლოდ 4%-ს წარმოადგენს.
რუსული და უკრაინული პირდაპირი უცხოური ინვესტიციები (FDI) 2006–2012 წლებში მთლიან ინვესტიციებში 5%-ზე ნაკლები იყო. FDI ნაკადები მრავალფეროვანია, ნიდერლანდები უდევს პირველ ადგილს 10%-ით, შემდეგ მოდის დიდი ბრიტანეთი, თურქეთი და UAE, თითოეული 9%-ით. ჩვენ გვჯერა, რომ FDI ევროკავშირიდან გაიზრდება, რადგან საქართველო ემზადება ასოცირების შეთანხმების გაფორმებისთვის, რომელიც მოიცავს გაფართოებული და ყოვლისმომცველი თავისუფალი სავაჭრო სივრცეების (DCFTA) შექმნას 2014 წელს.
საფულის ტრანსფერები შესაძლოა ყველაზე მეტად დაზარალდეს; რუსეთი და უკრაინა შეადგენენ 57%-სა და 1.7%-ს შესაბამისი ნაკადებიდან. თუმცა, საფულის ტრანსფერები რჩებიან მდგრადად სავაჭრო და პირდაპირი კონფლიქტების მიმართ – რუსეთის ტრანსფერები განაგრძობდა ზრდას 2008 წლის საქართველო–რუსეთის შეიარაღებული კონფლიქტის შემდეგაც.
საკვანძო ინფორმაცია ექსპორტის კონტექსტში:
2013 წელს უკრაინა შეადგენდა 6.6%-ს, ანუ 193 მლნ აშშ დოლარს, ხოლო რუსეთი – 6.5%-ს, ანუ 190 მლნ აშშ დოლარს საქართველოს ექსპორტიდან. უკრაინის წილი ბოლო 8 წლის განმავლობაში მოკლედ სტაბილური იყო დაახლოებით 7%-ზე, ხოლო რუსეთი შეიძულა საქართველოს კომპანიებისთვის 2006 წლის სავაჭრო ემბარგოს შედეგად. ექსპორტი რუსეთში გაიზარდა 2013 წელს, ძირითადად ღვინოების ექსპორტის აღდგენის გამო, მაგრამ საქართველოს ექსპორტი რუსეთში შეზღუდულია.
მნიშვნელოვანია, რომ 2013 წლის 22%-იანი ზრდა ექსპორტში იყო ფართო ბაზის – ზრდის მთავარი წყარო იყო ევროკავშირი, ხოლო რუსეთი და უკრაინა შეადგენდნენ მხოლოდ 6% და 1%-ს ზრდის.
